وی پی ان در اصل یک شبکه خصوصی در اختیار ما قرار می دهد تا بتوانیم اطلاعات خود را بصورت رمز گذاری شده روی اینترنت جابجا کنیم. امروزه فروش وی پی ان به یک صنعت پر درآمد تبدیل شده است چراکه اکثر ایرانیان از آن بعنوان ابزاری برای رد شدن از فیلترینگ و یا دور زدن تحریم های شرکت های خارجی استفاده می کنند و همین طریقه استفاده ممکن است باعث سوء استفاده افراد سود جو شود.
ما فقط با یک جستجوی کوچک در گوگل و بدون هیچ گونه تحقیق در مورد سرویس دهنده به اولین وبسایت مراجعه کرده و یک اکانت VPN خریداری می کنیم و یا حتی بدنبال پیدا کردن وی پی ان مجانی هستیم. ولی آیا اتصالی که ایجاد می شود واقعا رمز گذاری شده است؟ آیا اطلاعات حساس ما در اختیار سرویس دهنده VPN قرار می گیرد؟ آیا صاحب سرور می تواند به کامپیوتر ما دسترسی داشته باشد؟ چگونه می توانیم از امن بودن اتصال خود مطمئن شویم؟
تمام این سؤالات ممکن است برای شما پیش بیاید. در جواب باید گفت که هیچ راه کاملی برای اطمینان از این موضوع وجود ندارد و شما تا حدی باید به سرویس دهنده خود اعتماد کنید. البته این دلیل نمی شود که اطلاعات خود را در این زمینه بیشتر نکنیم. در زیر چند نکته در مورد امنیت اتصال را لیست می کنم که دانستن آنها کمی خیال شما را راحت تر خواهد کرد.
وقتی به VPN متصل می شوید، مانند این است که کامپیوتر خود را مستقیما به یک شبکه فیزیکی وصل کرده اید. بنابراین:
- اگر از پروتکل HTTP برای اتصال به وبسایت ها استفاده کنید (مثل ایمیل YAHOO)، هر اطلاعاتی که ارسال و دریافت می کنید بصورت عادی و بدون رمزگذاری مبادله می شود و VPN می تواند همه چیز را مشاهده کند.
- ولی اگر از پروتکل HTTPS استفاده کنید (مثل GMAIL یا درگاه های بانکی)، VPN فقط نام سایتی را که به آن وارد شده اید را خواهد دید و اطلاعات رد و بدل شده را نمی بیند. (بعد از اتصال از طریق HTTPS اولین قدم ایجاد یک اتصال SSL است، که همین کار امنیت اطلاعات را تامین می کند)
- اگر خودتان پورتی را روی کامپیوتر باز کنید و فایل خاصی (مثلا عکس یا ویدئو و...) را به اشتراک بگذارید، این فایل ها برای سرور وی پی ان قابل مشاهده است. در غیر این صورت هیچ اختیار اضافه ای به سرویس دهنده شما داده نخواهد شد و نمی تواند به فایل های دیگر روی سیستم شما دسترسی داشته باشد*.
*البته این نکته یک استثنا دارد: بعضی سرویس دهندگان، نرم افزار خاصی را برای اتصال به VPN در اختیار شما قرار می دهند و بهانه آنها هم این است که شما می توانید با یک کلیک و براحتی به سرور متصل شوید. این نرم افزارها ممکن است حاوی تروجان هایی باشند که به هکرها اجازه دسترسی به کامپیوتر شما را بدهند. پس سعی کنید خودتان یک کانکشن VPN ساخته و از آن استفاده کنید.
آزمایش های امنیت اتصال:
روش های زیادی اعم از آفلاین و آنلاین برای آزمایش امنیت یک اتصال VPN وجود دارد که همه آنها هم درست کار نمی کنند. در زیر چند مورد شناخته شده را معرفی می کنم.
- IP Adress Test: ابتدا IP خود را وقتی به VPN متصل هستید چک کنید و مطمئن شوید که IP شما حتما عوض شده باشد. از آنجایی که اکثر سرویس دهندگان وعده سرور اروپایی و آمریکایی می دهند از این قضیه مطمئن شوید. برای این کار بعد از اتصال به VPN به این آدرس مراجعه کنید و نتیجه را که معمولا با یک پرچم نمایش داده می شود ببینید.
- Extended IP Adress Test: این تست از همه مهمتر است چراکه Flash، JAVA و DNS شما را هم برای آدرس IP چک می کند. دقت کنید که این آدرس ها هم مربوط به سرور های سرویس دهنده شما باشند. خیلی از سرویس دهنده ها از DNS گوگل در Mountain View ایالت کالیفرنیا استفاده می کنند پس ممکن است نتایج اینگونه هم باشند*. (لینک تست)
*دقت کنید که آدرس IP آنها لیست سیاه (Black List) نباشد.
- DNS Leak Check: این تستی است که معمولا همه با آن مشکل دارند. ابتدا روی این لینک کلیک کنید. و سپس دکمه Standard Test را بزنید تا همه IP هایی که ترافیک شما از آنها می گذرد نمایش داده شوند. اگر هر کدام از آنها نا آشنا بود و یا چیزی نبود که سرویس دهنده قول داده است. اطلاعات شما از آن طریق نشت داده می شود.
پیشنهاد می شود که برای خرید اکانت حتما به یک سرویس دهنده مطمئن مراجعه کنید. البته به یاد داشته باشید که هیچ سرویسی نمی تواند ناشناس بودن شما روی اینترنت را تضمین کند. پس بهتر است اطلاعات شخصی و حساس خود را روی VPN رد و بدل نکنید. مثلا قبل از اتصال به اینترنت بانک یا درگاه پرداخت اینترنتی بانک ها حتما وی پی ان خود را قطع کنید.
